در قرارداد حمل و نقل که قراردادی میان متصدی حمل  و فرستنده کالا است، با مسئولیت ها و تعهدات این دو به عنوان طرفین قرارداد مواجه هستیم. در این نوع قراردادها، تعهدات صریح و ضمنی بسیاری بر ذمه طرفین مستقر میشود؛ که مهمترین آنها حمل كالا از یك نقطه به نقطه دیگر است. كالا باید سالم و به موقـع به مقصد برسد. این تعهدات که“تعهدات قراردادی” می باشند مستقیما به اراده طرفین مربوط میشوند.

تا پیش از تفکیک قواعد مربوط به رشته های مختلف حمل و نقل اعم از زمینی، دریایی، هوایی ،ریلی و یا ترکیبی از دو یا چند روش مختلف (چند وجهی یا مرکب)  قوانین تجارت و مدنی در ایران مرجع تشخیص ماهیت تصدی به حمل و نقل و مسئولیت در آن بودند و تصویب و الحاق ایران به کنوانسیون های حمل ونقل بین المللی، مانع از اجرای قوانین تجارت و مدنی در خصوص آن دسته از حمل ونقل هایی که واجد وصف داخلی است، نشده است.

گرچه از زمان تصویب قانون دریایی ایران در سال ۱۳۴۳ مسئولیت متصدی حمل ونقل دریایی، با توجه به مقررات خاص آن قانون تفسیر می شود.

با توجه به گستردگی فعالیت های مربوط به حوزه حمل و نقل و پیچیدگی ملاحظات مربوط به نحوه انعقاد این نوع قراردادها، به ویژه در دوران تحریم استفاده از خدمات تخصصی وکلاء و مشاوران حقوقی در این خصوص اجتناب ناپذیر است.

مؤسسه حقوقی داد و خرد، خدمات ذیل را در رابطه با قراردادهای حمل و نقل به موکلین خود ارائه می دهد: